Als je voor de eerste keer een karatetechniek doet, dan is alles nieuw en is alles wat je leert leuk en interessant. Maar wat gebeurt er met je als dezelfde techniek voor de honderdste of duizendste keer doet? Kan je dan nog het enthousiasme opbrengen of denk je: “Alweer een stoot trainen, wanneer leer ik nou eens iets nieuws?” Of je denkt dat je het allemaal al kan, dus je hoeft niets nieuws meer te leren. De openheid is weg. Terwijl je – als je goed oplet en je aandacht traint – geen enkele techniek en vorm op dezelfde manier uitvoert, al is het alleen al omdat je zelf per seconde verandert en er geen vaste vorm in het leven bestaat: alles beweegt immers. Hooguit is je persoonlijke beleving en ervaring dezelfde omdat je onbewust geestelijk geblokkeerd bent geraakt. Je baseert je ervaring namelijk op de herinnering die je hebt en niet op basis van de nieuwe ervaring die tot je komt vanuit de openheid en tegenwoordigheid van geest. Je upgrade je ervaring niet, omdat je je baseert op resultaten uit het verleden, die opgeslagen liggen in je geheugen. De daarbij horende gevoelens komen daarbij meteen omhoog. Het is een soort gesloten cirkel. Je creëert bij voorbaat zonder dat je het door hebt dezelfde uitkomst, waardoor je hetzelfde resultaat ervaart en bijbehorende gevoelens. Het is niet gemakkelijk om daar los van te komen, omdat we vaak van jongs af aan geleerd hebben om op deze manier naar de werkelijkheid te kijken en te beleven. Maar wat een goud is het, als je leert te ervaren en te leven vanuit de openheid en je vooronderstellingen los kan laten. Dan wordt alles en iedereen weer nieuw voor je. Elk moment een nieuw moment. Als je op deze manier je karate kunt beleven, dan kan je dit ook in je leven leren toepassen.